In de serie Ervaringswerk in uitvoering laten we ervaringsdeskundigen aan het woord die betrokken zijn bij Netwerk Beter Samen. Marlene Venant volgde de basistraining voor ervaringsdeskundige ouders en is beschikbaar als adviseur. Haar kinderen woonden anderhalf jaar in een gezinshuis. “Als je in wrok blijf hangen presteer je niets en verander je niets.”
Hoe ziet je gezin eruit?
“Ik ben dertien jaar getrouwd. We hebben twee kinderen, een jongen van veertien en een jongen van twaalf haar. We wonen samen met onze drie katten in een eengezinswoning in een dorp. Het gaat nu goed thuis.”
Wil je iets vertellen over de problemen binnen jullie gezin destijds?
“Mijn kinderen zijn uit huis geplaatst omdat ik ggz-problemen had. Daardoor was ik emotioneel niet beschikbaar en te onvoorspelbaar voor hen. Mijn man en ik hadden veel ruzie. Op een gegeven moment is Veilig Thuis betrokken geraakt en ben ik in behandeling gegaan, maar ik werd steeds angstiger dat Veilig Thuis mijn kinderen weg zou halen. Daardoor sloot ik me af voor de zorg. Door mijn verleden vertrouw ik mensen niet snel. Ik durfde mijn kwetsbaarheid niet te laten zien. Ik hield de deur dicht en dat moet je niet doen.
De uithuisplaatsing is onvermijdelijk geweest. Met Veilig Thuis zaten we al best ver in het traject. Na de zomervakantie zouden we starten met interventies om onze problemen beter in beeld te krijgen. Maar op een gegeven moment ging het thuis echt mis en zijn de kinderen uit huis gehaald door de jeugdbescherming. Dan vervalt de samenwerking met Veilig Thuis, dat vond ik wel jammer. Ik had het fijn gevonden als de kinderen sneller naar huis waren gekomen en er intensievere begeleiding thuis was geweest, maar we hebben het nu op een andere manier gered.”
Aan welke zorg hebben jullie echt wat gehad?
“We zijn blij dat we bij het Simba Familiezorg Project terecht zijn gekomen. Het gezinshuis was een Simba Familiezorg-gezinshuis. In deze pilot blijven broertjes en zusjes bij elkaar wonen en is het doel van alle zorg dat kinderen uiteindelijk weer terug gaan naar huis. Ouders krijgen een eigen familiebegeleider en die heeft veel voor ons betekend.
De kinderen hebben anderhalf jaar in het gezinshuis gewoond. Ik heb in die periode hard aan mezelf gewerkt. Ik heb trainingen en behandelingen bij de ggz gedaan. Dat kon in alle rust, omdat ik niet de zorg van de kinderen erbij had. Beide kinderen hebben ADHD, dat vraagt veel van je als ouder. Mijn man en ik hebben ook relatietherapie gedaan. Het heeft ons echt geholpen. We hervonden elkaar en werden sterker als ouders.
Mijn familiebegeleider had kinderen in dezelfde leeftijd. Ik vond het fijn dat ik met vragen over de opvoeding bij haar terecht kon. Dat deed ik eerst bij mijn schoonmoeder, maar toen die overleed in 2015 had ik niemand meer met wie ik kon sparren. Nu had ik iemand met wie ik fijn kon praten. Beetje bij beetje heb ik zo het vertrouwen in ons ouderschap teruggekregen.
Onze oudste zoon heeft toen hij weer thuis kwam nog een jaar persoonlijke begeleiding gehad vanwege zijn ADHD. Hij heeft psycho-educatie gekregen en planning en organisatie. Daar heeft hij heel veel van geleerd. Mijn eigen behandeling is helemaal afgerond. Simba Familiezorg heeft nog een half jaar nazorg geleverd en is gestopt. Ook de ondertoezichtstelling is er nu af. We zijn weer een normaal gezin.”
Wanneer besloot je iets met je ervaringen te doen?
“Direct toen de kinderen weer thuis kwamen wonen. In eerste instantie wilde ik iets doen met mijn ggz-problemen, maar ik besefte dat mijn specialiteit vooral lag rond uithuisplaatsingen. Ik ben met Simba Familiezorg gaan praten hoe ik iets met mijn ervaring zou kunnen doen. Ik wil andere ouders steunen. Ik weet wat ze voelen en doormaken en ik wil ze helpen om weer een stukje vertrouwen te krijgen in de wereld van jeugdzorg. Als het je lukt om weer vertrouwen in de wereld te krijgen en je je kwetsbaarheden durft te laten zien, krijg je er zoveel voor terug.
Mijn familiebegeleider heeft me meegenomen naar een webinar over samenwerking tijdens uithuisplaatsingen. Daar bleek ik de enige ouder te zijn. Martine Noordergraaf, lector Jeugd en Gezin van de Hogeschool Ede leidde die bijeenkomst en heeft later contact met me gezocht. Zo is het gaan rollen.”
Hoe zet je je ervaringsdeskundigheid nu in?
“Ik ben betrokken bij de leergemeenschap van de Hogeschool Ede. Daar heb ik andere moeders ontmoet. Samen hebben we de stichting ‘Mijn Kind uit huis’ opgericht. We hebben allemaal ons eigen verhaal en we hebben allemaal onze eigen weg bewandeld. Ik leer enorm veel van de andere ouders. De een is extravert en stimuleert me om me uit te spreken. Een andere moeder heeft me geleerd vriendelijker voor mezelf te zijn. Ik vind het fijn om te zien hoe anderen het doen, we leren enorm van elkaar.
Bij Netwerk Beter Samen heb ik de basistraining ouders ervaringsdeskundig gevolgd. Ik heb sinds kort een eigen bedrijf en vertel op allerlei plaatsen mijn verhaal. In oktober op een congres van Jeugdzorg Nederland bijvoorbeeld, of deze week nog bij het Leger des Heils. Ik had nooit verwacht dat ik in deze positie terecht zou komen en dat ik er zoveel moois uit zou halen.”
Wat is je grootste inzicht?
“Ik heb meer zelfreflectie gekregen en ik kan me nu inleven in de rol van de ander. Dat kon ik in het begin niet. De jeugdbeschermer had mijn kinderen van me afgenomen. Zij was de boosdoener en daar was ik onwijs boos om. Maar als je in wrok blijft hangen presteer je niets en verander je niets. Ik heb geleerd om vriendelijker voor mezelf te zijn en voor anderen. Dan kom je verder. Jeugdbeschermers zijn ook gewoon mensen met vrienden en een gezin én ze hebben een beroep, een rol. Het grootste compliment wat mijn jeugdbeschermer me gaf was dat ze van ons als ouders ook veel geleerd heeft.”
Marlene is beschikbaar als ervaringsdeskundig adviseur, onder andere via Advies en Match. Ze is gespecialiseerd in uithuisplaatsingen.